ضرغامی به پایان می رسد؟!

ضرغامی به پایان می رسد؟!

رئیس رسانه ملی، نزدیک به وقت اضافه حکم مسئولیت خود قرار دارد، یا زمان و شیوه مدیریت وی به پایان خود نزدیک است یا طرح و فرصتی نو در راه است؟ چیزی دیگر به اتمام ریاست مهندس عزت ا... ضرغامی نمانده است. گمانه زنی ها در مورد رییس جدید ساختمان شیشه ای که در خیابان به قول کلاه قرمزی جام جهانی(جام جم) قرار دارد، آغاز شده است چهره هایی نیز کاندید این پست شده اند از انتصاب معاونین وی تا انتخاب افراد شهره سیاسی و فرهنگی، حتی ابقای دوباره جناب مهندس برای ریاست این سازمان.

از سال 83 به بعد یعنی پس از انتصاب مهندس عزت ا... ضرغامی به عنوان رییس صدا و سیما شاهد تحولات مثبت و منفی بسیاری بودیم از توسعه شبکه های صدا و سیما درون و برون مرزی تا برنامه های متنوع و جدید، از پخش سریال های بی محتوا تا سانسور های رسانه ای.

تحولات مثبت این سازمان از یک سو به مدیریت ایشان و از سوی دیگر که بخش عمده ای را تشکیل می دهد فراخور تحولات اجتماعی و ارتباطاتی در دنیا بوده و تحولات منفی نیز شاید ما حصل نظرات فردی و تصمیم های گزینشی بوده است.

شاید کمی اغراق باشد که بگوییم مجموعه های کره ای از جومونگ تا یانگوم آبروی سیما جمهوری اسلامی ایران را در این سالها خریده اند(البته ناگفته نماند که ما از محتوا و گفتمان اصلی فیلم قبل از دوبله بی خبریم).

بی انصافی است که از سریال های طنز که از زمان ریاست مهندس ضرغامی به بعد پخش شد یادی نکنیم مجموعه ای هایی نظیر شب های برره، خانه به دوش و... که اعضای خانواده را دور هم جمع می کرد در این مطلب نظر ما نقد مجموعه های پخش شده نیست البته به علت افزایش انتقادات و به زعم برخی، مخرب بودن این آثار جای خود را به سریال های کره و یا تکراری و ...دادند. بسیار مشکل است که عملکرد یکی از بزرگترین سازمان های کشور با بیشترین ارباب رجوع که مخاطب نامیده می شود را در این مجال بررسی کرد.

آقای ضرغامی و تیمش در بدو ورود به ساختمان شیشه ای خوب و مثبت عمل کردند اما رسانه ملی از روند سریع و پرشتاب رسانه های خارجی باز ماند و پخش سریال های تکراری، مسابقات بی محتوا روی آورد. گزافه نیست که بگوییم برنامه های شبکه فرهیختگان، شبکه قران در سیما و رادیو جوان، رادیو قران در حوزه صدا که به صورت تقریبا تخصصی کار می کنند آبروی این رسانه شده است و مایه دلگرمی مخاطبان این سازمان هستند. همچنین راه اندازی شبکه های العالم، پرس تی وی و سحر نیز گام مثبت رسانه ملی در نشر و توسعه مبانی و‌آرمان های بلند انقلاب و جمهوری اسلامی در دنیا بوده اند.

اما سخنان اخیر آقای ضرغامی بعد از پخش بازی والیبال ایران و ایتالیا و دفاع وی از عملکرد کارکنانش، نشان از  بلند نظری و دور اندیشی وی دارد و این طور به نظر می رسد موانع گسترده و اختلاف نظرهای فراوانی از برنامه، سریال سازی تا پخش برنامه های زنده ورزشی وجود دارد.

با نگاهی به پیشینه ی فعالیت های فرهنگی آقای ضرغامی انتظار می رفت یک تیم فرهنگی قوی پشتوانه صدا و سیما باشد، صدا و سیمایی که به طور مستقیم و غیر مستقیم روی فکر و روح مخاطب خود تاثیر می گذارد، باید مغز داشته باشد نه به قول یکی از اساتید مردم شناسی دانشگاه تهران(دکتر فیاض) که معتقد است صدا و سیما مغز ندارد و مقلد محض است حتی از نحوه دکور بی بی سی و اجرای مجریانش در بخش های خبری به اصطلاح جدید و امروزی تقلید می کند، این تقلید آفت یک رسانه فرهنگ ساز است و موجب دلزدگی مخاطب می شود.

البته نباید انصاف را به مسلخ برد و فقط انتقاد کرد، شتاب حرکت مهندس ضرغامی در رسانه ملی از لحاظ کمی همسو با شتاب رسانه ها دنیا بود اما لحاظ کیفی چندان تعریفی ندارد.شاید این موضوع ماحصل همان تقلیدی است که دکتر فیاض به ‌آن معتقد است.

شاید بد اقبالی که مهندس ضرغامی با‌ آن رو برو شد، رشد قارچ گونه شبکه های ماهواره ای بود که با تنوع طلبی مخاطبان برنامه های تولید داخل تاب برابری با‌ آن را نداشتند و کمی موجب دلسردی آنها از برنامه های صدا و سیما شد.

طبق گفته حضرت امام خمینی صدا و سیما به مثابه دانشگاهی عمومی است، اما برخی گویا کمر به تک بعدی کردن این دانشگاه بسته اند و چون در فرهنگ سازی ناموفق بوده اند تنها به نقد و اشکال گیری می پردازند فارغ از این که انسان موجودی است اجتماعی و نیازمند ارتباطات در هر شکلی از رادیو و تلویزیون تا ماهواره، تلفن و اینترنت.

عملکرد رسانه ملی رابطه مستقیم با افزایش یا کاهش تعداد بینندگان شبکه های ماهواره ای و برنامه های آن نظیر اخبار، برنامه های مستند، سریال ها، مسابقات و سرگرمی دارد.

در وانفسای امروز که شبکه من و تو، فارسی وان، بی بی سی فارسی، وی او ان لحظه ای بیکار نمی ننشیند و فرهنگ کشور را به نشانه رفته اند در وهله اول بدا به حال کارشناسان و برنامه ریزان فرهنگی کشور که در بعد رادیو و تلویزیون ناموفق بوده اند و از این پتانسیل عظیم کمتر بهره برده اند.

مثل رسانه ملی ما بویژه شبکه های سیما مانند عروسی است که هزار مادر شوهر دارد آن هم مادر شوهرهای به سبک قدیم! که در هر کاری دخالت می کنند.

آیا تجربه 30 ساله رسانه ما بعد از انقلاب کافی نبوده، و اکنون زمان آن نرسیده است که به عنوان یک فرهنگ ساز قوی  و موثر از آن بهره برد و برنامه سازی مخاطب پسند در آن صورت گیرد.

قطعا برنامه هایی که در کشور ساخته می شود اگر با ذائقه مخاطب ایرانی جور باشد با استقبال روبرو خواهد شد و خواهند توانست جای حریم سلطان و... را بگیرد.

رسانه ملی به عنوان سازمانی که ردیف بودجه ی دولتی دارد و تمام مردم حق دارند از‌آن بهره بگیرند و منتفع شوند عمل نکرده است اما می توان گفت که در برخی حوزه ها بویژه سالهای اخیر تمام تلاش خود را بکار گرفته تا بتواند نظر مخاطبان خود را جلب کند که ساز و کار آن در بحث انتخابات از مناظره ها تا پوشش اخبار مرتبط همچنین پخش برنامه های ورزشی و ... از آن جمله است.

آیا واقعا انتظارات مقام معظم رهبری زمانی که آقای مهندس ضرغامی را به این سمت منصوب کردند برآورده شده و صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران به نقطه ای که شایسته ی جمهوری اسلامی ایرانمی باشد، رسیده است؟

رییس رسانه ملی خواه آقای ضرغامی باشد، یا گزینه های دیگر فرقی نمی کند باید بداند که آنچه در این رسانه صرف برنامه سازی وپخش می شود از بیت المال است و حق همه مردم، اعتدال را رعایت کند، از حفظ کیان خانواده با تکیه بر فرهنگ ایرانی اسلامی در سریال ها تا واگویه ی حرف دل مردم در برنامه های چالشی در ارتباط با مسئولین، از انتشار اخبار صحیح با تاکید بر امنیت ملی و داخلی تا تولید برنامه های علمی و کاربردی در زندگی روزمره مردم و در نهایت پر کردن اوقات فراغت.

رییس بعدی ساختمان شیشه ای باید بداند که هنوز هستند خانواده هایی که اعتقادی به دیدن برنامه های ماهواره ندارند و تنها وسیله ارتباط جمعی آنها همچنان رادیو و تلویزیون است، پس باید تمام همت خود را بکارگیرد تا وقتی نوجوان در مدرسه و حلقه دوستانشان دارند درمورد فلان سریال ماهواره که شب گذشته پخش شده صحبت می کنند نوجوانی که در خانواده ماهواره ندارند حرفی برای گرفتن از برنامه روز قبل رسانه ملی کشورش داشته باشد و ترغیب به دیدن ماهواره نشود بلکه برنامه های تلویزیون نیاز او را  برطرف کند.

بخش ارتباطات تبیان